Edebiyat Olsun

Bir gölge düştü gecenin koynuna, Sessiz fısıldar kaderin soluğu, Yalnızlık, siyah bir örtü misali, Sarılmış ruhuma, mühür vurulmuş adıma. Yollar çizilmiş kalemin ucunda, Kime gideceğim, nereye varacağım? Gözlerimde…

Sokak lambası titrer, hafif bir rüzgârla, Gölgeler uzar, duvarlarda dans eder yavaşça. Sırtını dönmüş zaman, geçer yanımızdan, Sessizliğin nabzı atar, her bir adımımızda. Bir eski şarkı çalar, uzaktan…

Bulutlar çağırıyor adımı, Gök mavi bir yol gibi önümde, Hiçbir yere ait olmamanın huzuruyla, Yürürüm rüzgârın izinde. Denizler kıyılarla sınırlı değil, Ve ben de zincirler tanımam, Düşlerimi serbest…

Beni bekleyen yollar var, bilirim, Ayak izlerim kaybolur ama ben sürerim, Ne haritalar çizsin kaderimi, ne duvarlar, Benim yolum rüzgârın fısıldadığı yerlerde. Gökyüzü kadar geniş düşlerim, Denizler gibi…

Bir damla su, bir anlık ışık, Ve biz, zamanın içinde kaybolan gölgeleriz. Ne geçmiş tam bizimdir, ne gelecek bize aittir, Sadece şimdi, avuçlarımızdan kayan bir kum tanesi gibi….

Bazı yollar gözle görünmez, Kalbin içinde saklıdır. Sessiz adımlarla yürünür, Kimse bilmez, kimse görmez. Bir dokunuş, yarım kalan bir söz, Anılar dökülür ince bir rüzgârla. Geceye yazılmış bir…

Akşamın solgun ışığında, Bir gölge gibi duruyor zaman. Sokaklar boş, rüzgar suskun, Ve ben seni bekliyorum, sessizce. Saatler ağır aksak geçerken, Bir umut saklı kalbimde. Belki bir adım,…

Bir yol ayrımı, sessizce söylenen bir söz, Ne bir elveda, ne de bir son bakış. Sadece rüzgârın taşıdığı anılar, Gecenin içine saklanıyor usulca. Adımlar uzaklaşırken bir gölge gibi,…

Bir ezgi vardı eskiden, Gökyüzüne dokunan bir melodi. Rüzgâr taşırdı uzaklara, Ama şimdi sessizliğin içinde kayboldu. Parmaklarım hâlâ o notaları arar, Bir piyanonun tuşlarında izlerini bulurum. Ne zaman…

Sev beni… Acının tam ortasında, kaybolan bir yıldız gibi, tut ellerimi. Bu gece hüzün ağır, yollar sessiz, ama sen bana ışık ol. Sev beni… Gözlerimdeki kırık parçaları gör,…