Bir damla su, bir anlık ışık,
Ve biz, zamanın içinde kaybolan gölgeleriz.
Ne geçmiş tam bizimdir, ne gelecek bize aittir,
Sadece şimdi, avuçlarımızdan kayan bir kum tanesi gibi.

Düşünceler yankılanır boşlukta,
Sorular cevaplarından ağırdır.
Kim olduğumuzu ararken yitiririz kendimizi,
Bir kelimenin içinde saklı anlam gibi.

Yollar uzar, günler solar,
Ve biz hâlâ başlangıcı ararız.
Oysa bilmez miyiz; yol, sadece yürüyenindir?
Ve hikâye, sadece anlatıldığında gerçek olur…