Bir yol ayrımı, sessizce söylenen bir söz, Ne bir elveda, ne de bir son bakış. Sadece rüzgârın taşıdığı anılar, Gecenin içine saklanıyor usulca.

Adımlar uzaklaşırken bir gölge gibi, Sonsuzluğa karışan izler bırakıyor. Ne ağlayan biri var ne de geri dönen, Sadece zaman, usulca akıyor.

Bir an, bir bakış, bir fısıltı, Geçmişten bir hatıra gibi çırpınıyor. Ve biz, içimizde taşırken vedaları, Sessizce kayboluyoruz…