Bir düşünce doğar, sessizce,
Gecenin karanlığında, yıldızların yankısında.
Bir nehir gibi süzülür zihnimde,
Kıyılarından sıyrılarak sonsuzluğa akar.

Kimiz biz? Bir gölge mi, bir ışık mı?
Evrenin sonsuz boşluğunda bir an mı?
Düşüncenin çemberinde döner dururuz,
Gerçekliği çözüp yeniden kurarız.

Özgürlük nerede başlar, nerede biter?
Bir uçurumun kenarında mı, yoksa yüreğin derinlerinde mi?
Rüzgâr esince ruhumuz savrulur mu?
Yoksa biz mi rüzgârı yönlendireniz?

Bir soru bırakırım burada, cevapsız,
Belki sen tamamlarsın eksik kalan dizeleri…
Belki sen de bir yolculuğa çıkarsın,
Düşüncenin sonsuzlukta yankılanan fısıltılarıyla.