Bir ağaç gibi dimdik, kök salmış toprağa, Bir dal gibi uzanır insan, yıldızlara doğrudan. Ey yeryüzü! Sen benim şarkımsın, Milyonların teriyle sulanan, umutla büyüyen bir bahçesin.

Gökte bulutlar dönerken ağır ağır, Yeryüzünde eller, barışa uzanır. Her taşında, her yolunda bir hikâye, Her nehirde umut akar, geleceğe.

Ben, bir sevda ile yanarım sana, Yürekler taş taş örülür, yarınlara! Sen ki işçinin, köylünün, aşıkların vatanı, Sen ki özgürlüğün şiir gibi çağırdığı dünya!

Bir yanımda tarih, bir yanımda hayal, Bir özlemle dokunurum sana, ey yeryüzü! Ve bir gün barış, kardeşlik olsun türkümüz, O zaman yıldızlar bile kıskanacak seni.