Bir patika uzanır, eski ve derin, Her taşında bir zaman, sessizce sinen. Yosun tutmuş yüzeyler, sırları saklar, Rüzgâr eser usulca, fısıltılar bırakır.

Kimler geçti bu yoldan, hangi ayak izleri kaldı? Hangi sevinçler yankılandı, hangi hüzünler ağladı? Her bir çatlak bir öykü, her bir renk bir anı, Taşlar konuşur derinden, kalbe dokunan bir tanı.

Güneşin altında ısınır, yağmurla yıkanır, Zamanın ağırlığıyla yorgun düşer, ama yine de dayanır. Dinlerim sessizce, bu kadim lisanı, Taşların fısıltısı anlatır, bitmeyen bir destanı.