Güneş, tenimde bıraktı vedasını,
Kumlar hâlâ cebimde, ama yüreğim uzak. İzler silinmiş, sanki hiç yoktular.
Denizin sesi susmuş sokak aralarında,

Sabahlar artık sessiz, kahvem bile eksik,
Bir dalga gibi çekildi neşem içimden.
Fotoğraflar kalmış çantamın köşesinde,
Gülüşler donmuş, anılar ise serin.

Saatler işe kurulu, ruhum hâlâ rüya,
Bir valiz kapandı, bir düş uzakta kaldı.
O tatlı tembellik, gökyüzüyle yarışan,
Artık masa başında sessizce ağlar.

Ama bilirim: her ayrılık bir vaattir,
Gelecek yazda tekrar buluruz kendimizi.
Çünkü tatil bitse de umut bitmez,
Güneş elbet döner — içimize, yüreğimize.