Anne, Sonsuzluğun Kucağı

Senin ellerin, sabırdan dokunmuş bir bahar,
Gözlerin, gecenin en huzurlu yıldızı.
Sesin yankılanır içimde hep,
Bir ninni gibi, bir dua gibi, bir umut gibi…

Saçların rüzgârla dans eden özlem,
Kalbinse tüm mevsimlerden daha sıcak.
Ömrümün en güzel hikâyesi sensin,
Her satırı sevgiyle yazılmış, hiç bitmeyen bir masal.

Bir düşkün olsam, ilk sığınak senin göğsün,
Bir yolcu olsam, tek yönüm senin ışığın.
Her şey değişir, zaman yorulur,
Ama senin sevginden hiç eksilmez bir damla bile.

Anne, sen varsan dünya hep biraz daha güzel,
Senin adın, sevdanın en gerçek adı.
Ve ben, hep çocuk kalmak isterim dizinin dibinde,
Bir masalda uyur gibi, huzurun içinde.

Ela Nihan